تو چه می دانی وقتی کاری می کنی که باب میلم نیست. یا چیزی می خواهم که باب میل تو نیست. اگر چیزی نگویم، فریاد نزنم یا هر جور که می خواهم احساسم را نشان ندهم. این فریاد فرو خورده، کی کجا و چگونه سر بر می آورد. و نمی دانی که آن گاه برای همه ی فریاد های فرو خورده ام تا چه حد متاسفیم. و برای حنجره ای که حالا هم که باید، باز سکوت می کند. چون سکوت همه ی چیزیست که می داند. تو چه می دانی که ما چقدر باهم متفاوتیم. من و تو. من با همه. و شاید من نباید مثل تو، نباید مثل هیچکس، صبوری کنم. ندانسته، سکوت را به من می آموزی، و از من می خواهی. بی توجه به من، سکوت و صبر را برایم ارزشی می کنی. همه ی عمرم که آنچنان بلند نیست بر خلاف میلم، آموخته هایم را بکار می گیرم، بر خلاف طبیعتم. حفره ای درون خودم می کَنم، و می کُنمش قبرستان همه ی حرف های نگفته که حالا درد شده، و رنج می کشم، به این رنج عادت می کنم، حالا این دیگر قسمت جدا نشدنی از منست. و من ...
می بینی حالا هر دو از سکوت من پریشان و پشیمانیم؟
پی نوشت: به امید اینکه این فرهنگ هر چه زود تر از بین برود.
مهتا جان من به طور خاص به تو پیشنهاد میکنم که ناراحتیت رو قایم نکنی به هیچوجه. چون وقتی یهو منفجر میشی خسارتش خیلی بیشتره. سرم اومده که میگم! :دی
ReplyDeleteDaroone khodet hofreh nakan, shayad harfato oonja chaal koni, vali oon tikkeyi ke kandio akharesham mindazi door va az khodet kamtar mishi va bishtar mishi goorestaane harfaaye nagofte, az noe zobalehaaye atomi, ke nashot mikonano ...
ReplyDeleteSokoot nakon, vai harfat ro ba kalame nazan, ya age mizani, be kesi ke liaaghatesho nadare nazan, ya age mizani be kesi ke taghatesho dare nazan... Too vojoodet hazmesh, kon, tabdilesh kon be energy, ba honari ke dari partesh kon biroon.... Bezar hame too ghalebe honaret bebinanesh...